blirds – Ólöf Nordal

CHIRPING DRIVEL AND DIRRD, ON ITS RUMP SITS A BLIRD,

FIDDLEDEE, FIDDLEDOO, THE FOWLY GILLIGOO

Incessant cackling and crowing, croaking and cawing, twittering bunting and tittering runts. Whistling starlings on every pole, trilling whimbrels and chickadees. Everything brimming over with rave, the chirruping nestlings just of the eggs, life oozes down from the mountain, over the fields and out to the sea. A fowly fellow lurks in an outhouse. Sits on a roofbeam, dribbling blird talk.

Summer ending, the birds fly away and the fowly fellow is cast out. All is quiet. When the inky darkness hits, the overwhelming silence weighs you down.

In spring, the birds return. Flying across the ocean to the fat of the land, just like the fellowy fowls who shelter here seek.

Letʼs listen up and hear their tweet.

—

TÍSTIR RUGL OG ROGL, Á RUMPI SITUR FOGL,

FÍLÍÓFÓ, FÍLIÓFOGG, FYGLIÐ GILLIGOGG

Látlaust gagg og gal, krunk og krá, skrík í rindlingum og tíst í tittlingum. Hvellir stelkir á hverjum staur, spóar að vella og gaukar að gala. Ungar nýskriðnir úr eggi og allt sprúðlandi af lífi, ofan frá fjalli, yfir heimatúnið og út í fjöru. Í útihúsi leynist mannfygli. Situr þar á fjósbita og roglar foglasprok.

Síðsumars fljúga fuglar burt og mannfyglum er úthýst. Allt er hljótt. Þegar

svart myrkrið skellur á er þögnin þung.

Í vor koma fuglarnir aftur. Fljúgandi yfir hafið í landsins lystisemdir, líkt og mannfyglin sem flýja hingað í var.

Leggjum við hlustir og heyrum þeirra kvak.